Budynek w którym mieści się dom dziecka otoczony jest parkiem, na którego terenie znajduje się również niewielki staw. Jest to stary dworek, w przeszłości będący prywatną własnością hrabiego Bobrowskiego. Takie otoczenie oraz usytuowanie budynku z dala od głównej drogi stwarza atmosferę bezpieczeństwa oraz daje możliwość aktywnego spędzania czasu na dworze.
W 1950 roku Wydział Oświaty Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (PWRN) w Rzeszowie przejął dwa budynki: główny i gospodarczy oraz tzw. Resztówkę podworską, tj. 3,80ha ziemi, na której znajdował się park, łąka i staw. Budynek był bardzo zniszczony. Doprowadzenie go do stanu używalności kosztowało wiele pracy i nakładów finansowych.
Dzięki podjętym wysiłkom materialnym i fizycznym budynek udało się doprowadzić do dobrej formy. Przeprowadzono miedzy innymi takie prace remontowe jak: wstawianie okien, montowanie kaflowych pieców na węgiel, poprawa tynków zewnętrznych i wewnętrznych, wymiana podłóg, pokrycie dachu ocynkowaną blachą. Zakupiono również część niezbędnego wyposażenia: stoły, łóżka. Budynek główny posiadał 25 pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych wyposażonych w instalację elektryczna i wodno – kanalizacyjną. W budynku gospodarczym znajdowały się dwie sale do zajęć, pięć izb mieszkalnych dla personelu domu dziecka, dwa magazyny, wozownia oraz stajnia. Całkowity koszt remontu wyniósł 1mln zł. Tak odnowiony budynek służył wychowankom do 1966 roku.
Następna faza rozwoju bazy placówki przypada na okres od 1966 do 1980 roku. W okresie tym przeprowadzono kolejny remont budynków. Zamontowano centralne ogrzewanie, wymieniono instalację wodno – kanalizacyjną, instalację elektryczna, odnowiono elewacje zewnętrzną budynku głównego, wymieniono blachę na dachu, przerobiono sufity i hydrofornię. Do 1969 roku w budynku gospodarczym mieściła się izba szkolna dla dzieci ze Szkoły Podstawowej w Długiem. Później pomieszczeni to zostało przeznaczone na harcówkę, gdzie odbywały się zbiórki drużyny harcerskiej wychowanków.
Kolejny etap rozwoju bazy domu dziecka przypada na okres od 1980 – 2004 roku. W latach osiemdziesiątych wykonano: elewację zewnętrzną, poprawiono dach, wykonano ogrodzenie, wymieniono instalację wodno – kanalizacyjną, wyremontowano łazienki, pralnie oraz boisko do koszykówki, a także wymieniono okna. Placówka posiada dwie kondygnacje. Jedną przeznaczono na pokoje dla chłopców, a drugą dla dziewcząt. Pomieszczenia są przestronne, odpowiednio wyposażone i wygodne.
Od momentu powstania placówki do 1975 roku organem prowadzącym i nadzorującym dom było Kuratorium Okręgu Szkolnego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie oraz Wydział Oświaty Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Krośnie. Od 1975 do 1998 roku Dom Dziecka w Długiem podlegał Kuratorium Oświaty i Wychowania w Krośnie. Od 1999 roku placówki opiekuńczo – wychowawcze zostały przekazane pod nadzór ministra pracy i polityki społecznej. Bezpośredni nadzór nad Domem Dziecka w Długiem sprawuje Starostwo Powiatowe w Krośnie, które jest jednocześnie organem prowadzącym. Starostwo Powiatowe w szczególności nadzoruje sprawy związane z działalnością administracyjno- finansową placówki. Całkowity patronat nad przestrzeganiem przez placówkę standardów wychowania i opieki określonych stosowanymi przepisami oraz nad jakością działań podejmowanych przez placówkę sprawuje wojewoda podkarpacki.
Dom Dziecka w Długiem jako „placówka socjalizacyjna” ma za zadanie zapewnić wychowankom prawidłowy rozwój psychofizyczny, uwzględniając potrzeby emocjonalne dzieci i konieczność kompensacji odczuwanego przez nie braku własnego domu. Placówka ma być zorientowana na potrzeby dziecka – oprócz potrzeb biologicznych, również potrzeby rozwojowe, wzmacnianie więzi rodzinnych, tworzenie pozytywnych relacji z innymi ludźmi, zapewnienie opieki i ochrony.